به گزارش «لاستیک پرس» ابداع و گسترش خودروهای الکتریکی باعث کاهش مصرف سوخت های فسیلی شده و استفاده از هوش مصنوعی باعث تولید خودروهای جدید هوشمند و تایرهای همراه با نوآوری شده است.

در این بین الکتریکی کردن خودروها متناسب با الزامات اتحادیه اروپا ظرف یکی دو دهه آینده، بومی سازی طرح های جدید و تولید تایرهای مختلف در ایران را به ضرورتی انکارناپذیر تبدیل خواهد کرد.

با این حال هنوز در رادیالیزه شدن صنعت تایر  به طور کامل، نیاز به تلاش بیشتری حس می شود که به طور مثال جا ماندن از بازار یکی از تهدیدهای جدی است.

واقعیت آن است که در آینده خودروهای الکتریکی جایگزین بنزینی می شوند و نشانه های آن مشهود است و لذا باید فناوری های نوین در تولید تایرهای پیشرفته در دستور کار قرار بگیرند.

نگاهی به آمارهای جهانی نشان می دهد تعداد خودروهای برقی در سال 2022 رقمی در حدود 26 میلیون خودرو بوده که در سال 2023 با رشد 60 درصدی روبرو شده است. این در حالی است که این تعداد در سال 2020 رقمی در حدود 5 میلیون دستگاه بیشتر نبوده است.

این نشان می دهد رشد خودروهای الکتریکی در حهان تصاعدی است و این در حالی است که در ایران هنوز زیرساخت ها و بسترهای لازم برای عرضه این خودروها وجود ندارد و حتی ایستگاه های شارژ خودروهای الکتریکی تنها در برخی نقاط کلان شهرها مستقر شده است.

کارشناسان می گویند ده ها دلیل وجود دارد که باید به سمت تولید و واردات خودروهای برقی رفت؛ از کاهش آلایندگی گرفته تا کاهش مصرف سوخت و صرفه جویی های ارزی در حوزه سوخت و … با این حال هنوز اقدام جدی در این زمینه صورت نگرفته است.

اما در بُعد تایر، به رغم این که ضرورتا صنعت خودرو در جهان به سرعت در حال توسعه است، اما تایرسازان ایرانی بیشتر به تولیدات داخلی توجه دارند. این موضوع به دلایل مختلف است؛ نخست آن که چندان در بازارهای صادراتی فعال نیستند و از سوی دیگر چشم انداز روشنی از آینده خودروهای برقی ایرانی متصور نیستند.

البته برخی شرکت های ایرانی حوزه تایر قدم هایی در طراحی تایر برقی برداشته اند اما با توجه به سرعت تغییرات، راه بسیار دور و طولانی به نظر می رسد.

از سوی دیگر با وضعیت تحریم ها و مشکلات ارزی موجود واردات گسترده خودروهای برقی دور از ذهن به نظر می رسد و این سه عامل باعث شده هنوز اولین قدم ها برای تولید تایرهای مربوط به این خودروها برداشته نشود.

البته مولفه های متعدد دیگری نیز وجود دارند که باید آنها را در زمره محدودیت ها به حساب آورد که در مرحله بعد گریبان تولدیکنندگان را خواهد گرفت؛ از جمله محدودیت های مالی و تکنولوژیکی. با این حال عزم تولیدکنندگان داخلی و ارایه طرح های توجیهی در این زمینه و ایجاد تفکر این نیاز در بین مسئولان برای حمایت های مالی و تکنولوژیکی از اهمیت زیادی برخوردار است.

دولت چهاردهم می تواند فرصت لازم را برای بسترسازی و برداشتن قدم اول مهیا کند؛ به شرط آن که انجمن های فعال در این صنعت و تولیدکنندگان و دلسوزان صنعت به این سمت قدم بردارند.