مدیرعامل شرکت کن تایر، بزرگترین شرکت روکش تایر کشور در جریان بازدید «لاستیک پرس» از این مجموعه، با بیان این که تا پیش از دهه نود و حتی در سال های آغازین تحریمی کشور، همچنان واردات مواد اولیه و ماشین آلات به طرق مختلف امکان پذیر بود، گفت: متاسفانه به تدریج مشکلات مربوط به این بخش شدت گرفته و امروز به دلیل عدم دسترسی به موقع به نیازهای روز تولید در این صنعت با 30 تا 40 درصد ظرفیت خالی در تولید روبرو هستیم.

مهندس عبدالرضا مطیعی با بیان این که ماشین آلاتی که در «کن تایر» به کار گرفته شده از ایتالیا وارد شده اند گفت: در حال حاضر برای تامین مستقیم قطعاتی که دچار مشکل می شوند با مشکلات عدیده ای روبرو هستیم و ناچاریم از طریق شرکت های واسطه ای در خارج از کشور قطعات مورد نیاز را تامین کنیم، اما حتی با خرید قطعات، در بحث نصب و تعمیر نیز با مشکل روبرو هستیم.

وی با اشاره به این که ارز مصرفی در این صنعت ارز مبادله ای است، از تاخیر در تخصیص ارز مورد نیاز و توقف ورود مواد اولیه وارداتی انتقاد کرد و گفت: شوربختانه در تامین مواد اولیه از تولیدکنندگان داخلی نیز با مشکل روبرو هستیم و شرکت های پتروشیمی به بهانه های مختلف از تخصیص مواد اولیه خودداری می کنند، اما همان ماده در بازار آزاد و توسط دلالان دست به دست می شود.

مهندس مطیعی با اشاره به این که سهمیه مواد اولیه در صنعت روکش به شدت کاهش یافته افزود: صنعت روکش به نوعی جزو صنایع تایرسازی محسوب می شود، اما در موضوع تخصیص مواد اولیه از بورس در زمره قطعه سازان طبقه بندی شده ایم و در نتیجه سهمیه کافی و متناسب در اختیار این صنعت قرار نمی گیرد.

به گفته مدیرعامل «کن تایر»، قیمت محصولات نیز به اندازه ای نیست که پوشش دهنده هزینه های تامین مواد از بازار آزاد باشد، چراکه قیمت تایر روکش شده 60 تا 70 درصد قیمت تایر نو می باشد و با توجه به رشد قیمت مواد اولیه و عدم امکان افزایش قیمت ها حاشیه سود به شدت کاهش یافته است.

وی با اشاره به مشکلات شدید نقدینگی در شرکت های روکش گفت: رشد شدید قیمت ارز در پنج سال گذشته نیاز به نقدینگی را در شرکت های روکش افزایش داده و این در حالی است که بانک ها نیز هیچ حمایتی از تولیدات در این بخش نمی کنند و این مسایل باعث دلسردی تولیدکنندگان شده است.

او با بیان این که بانک ها حتی در قبال سودهای بالا نیز حاضر به ارایه تسهیلات به این صنعت نیستند گفت: بانک ها به بهانه سیاست های انقباضی، به تولیدکنندگان هیچ نوع تسهیلاتی تخصیص نمی دهند و ما ناچاریم از ذخایر خود برای تامین مواد اولیه و ماشین آلات و طرح های توسعه ای استفاده کنیم که این باعث شده ظرفیت های خالی افزایش یابد و در عین حال طرح های توسعه ای متوقف یا به کندی پیش برود.

وی افزود: با توجه به شرایط فعلی امکان جذب سرمایه خارجی هم نداریم و با آن که صنعت روکش صنعتی بسیار مفید برای محیط زیست است و می تواند نقش مهمی را در جبران بخشی از کسری تایرهای مصرفی در کشور ایفا کند، اما مهجور باقی مانده است.

وی با اشاره به سختی و حساسیت های بالا در این صنعت، به ضرورت حمایت های دولتی اشاره کرد و گفت: صنعت روکش هنوز جایگاه خود را پیدا نکرده و برخلاف بسیاری از کشورهای دنیا که در آنها نوعی صنعت مادر محسوب می شود، در ایران یک صنعت جانبی به حساب می آید و حتی در زیربخش صنایع قطعه سازی طبقه بندی شده است.

به گفته وی در ترکیه بالغ بر 300 شرکت روکش تایر وجود دارد و این رقم برای عربستان در حدود 30 شرکت است.

مهندس مطیعی با بیان این که یک تایر می تواند سه تا پنج بار روکش شود گفت: این مساله هم از نظر هزینه برای مصرف کنندگان مقرون به صرفه است و هم از ورود تایر مستعمل به محیط زیست خودداری می کند، اما دولت هنوز متوجه فواید این صنعت نیست و از آن حمایتی نمی کند.

به گفته وی سال 99 معافیت مالیاتی در صنایع بازیافت در مجلس تصویب و به قانون تبدیل شده، اما هنوز تاکنون عملی نشده است.

مدیرعامل «گن تایر» در پایان با اشاره به این که پسماند تایر جزو پسماندهای عادی است و صنایع مرتبط با بازیافت آن از جمله صنعت روکش مشمول باید مشمول معافیت مالیاتی باشند از دولت خواست هر چه زودتر نسبت به این قانون اقدام و صنعت روکش را از پرداخت مالیات معاف کند.