به گزارش «لاستیک پرس» صنعت تایر کشور در چند دهه اخیر توانسته موفقیت های بزرگی را کسب کند و این در حالی است که در گذشته وابستگی بالایی در کشور به تایرهای وارداتی وجود داشت که با همت تولیدکنندگان ایرانی تا حد بسیار قابل قبولی برطرف شده است. با این حال محدودیت ها و موانعی که همه صنایع کشور با آن دست و پنجه نرم می کنند باعث شده صنعت تایر نیز در مسیر صعودی خود با کاهش سرعت روبرو شود.
به سراغ یکی از مدیران صنعت تایر کشور رفته ایم و با وی به بررسی چالش های کنونی در صنعت و بازار پرداخته ایم. مهندس عباس بیرامی در این گفتگو به سهم ناچیز صنعت تایر ایران در کیک جهانی این صنعت اشاره کرده و با اشاره به موفقیت هایی که تایرسازان ایرانی در فضای محدود اقتصاد ایران کسب کرده اند به چالش های موجود اشاره کرده است.
او معتقد است سامانه های موجود در صنعت راهکار دولت برای تعادل بخشی به بازار تایر بوده اما در اجرا مشکل زا بروز کرده است. در عین حال معتقد است فروش سبدی تایر این نکته را گوشزد می کند که باید فکری در خط تولید تایرهایی که دارای مشتری نیست کرد.
در ادامه مشروح این گفتگو را می خوانید:
به عقیده شما که سالیان درازی در صنعت تایر کشور فعالیت کرده اید، در حال حاضر وضعیت حاکم بر این صنعت در کشور ما در مقایسه با دنیا چگونه است؟
امروزه در جهان سالانه ۴۰ میلیون تن انواع تایر و تیوب تولید می شود. در مقابل تولید انواع تایر و تیوب در کشور ما در سال ۱۴۰۲ به ۳۰۰ هزار تن یا حدود ۷۵ صدم درصد تولید در دنیا رسیده است.
آیا در جهان صنعتی با این حجم و گستردگی رقابت جهانی می تواند بدون تحقیقات وسیع علمی و نوآوریهای جدیددر دانش به حیات خود ادامه دهد؟ صنعت خودروسازی دنیا نیز بطور مستمردر حال تحول است و اجبارا صنعت تایرسازی نیز باید با آن هماهنگ باشد. اگر می بینیم صنایع لاستیک ایران با روش های تولید نسبتا قدیمی و تکنولوژی سالهای پیش هنوز زنده و پر رونق است، به این دلیل است که صنایع خودروسازی در کشور نیز هم پای استانداردهای جهانی رشد نکرده است. بنابراین از این به بعد بمنظور صادرات و تامین تایر خودروهای پیشرفته و همچنین خودروهای برقی صنعت تایر سازی کشور به جهش علمی و تکنولوژی نیازمند است و بدون بکار گیری دانش فنی و نوسازی خطوط تولید چندان دوامی نخواهد داشت.
با توجه به اینکه هم اکنون فعالیت مستقیم در بازار تایر دارید آیا وجود سامانه های مختلف در این بخش را الزامی میدانید؟
گرچه به نظر میرسد وجود سامانه های کنترلی موجب آزار شرکت های تایر سازی و نمایندگان فروش می باشد. اما به نظر من وقتی به کل شرائط اقتصادی – تولید وتوزیع – گستردگی بازار و نیاز مصرف کنندگان نگاه میکنیم به این نتیجه میرسیم که اگر ما هم جزء تصمیم گیرندگان در حاکمیت بودیم میبایست در راستای متعادل ساختن بازار ورضایت مردم از ابزارهای کنترلی استفاده میکردیم. حال ایجاد سامانه جامع تجارت راه حلی بوده که به فکر دولتیان رسیده است اما در نحوه اجرا وکنترل وانتخاب ناظران باید تجدید نظر شود.در حال حاضر بازار آشفته است و فروشنده نمیداند در مقابل چند ارگان باید پاسخگو باشد.
به عنوان کسی که در بخش مدیر فروش شرکت تایرسازی فعالیت کرده نظرتان در مورد سیستم فروش لاستیک به صورت سبدی چیست؟
فروش سبدی به خودی خود میتواند بدون اشکال باشد. مشکل زمانی پیش می آید که برخی تایر های موجود در سبد مشتری ندارد ومدت طولانی در فروشگاه میماند ویا نرخ فروش بعضی از تایرها در بازار از قیمت تمام شده برای نماینده فروش کمتر است. اکنون این پرسش را باید جواب داد چرا شرکت های تولیدی اقدام به تولید تایرهائی میکنند که مشتری ندارند یا به اصطلاح بد فروش هستند.
پاسخ ساده است؛ تولید کنندگان برای جذب هزینه های ثابت کارخانه باید حد اقل به میزان حد اقتصادی خود تولید داشته باشند که زیان ده نبوده وحاشیه سود هم برایشان داشته باشد. از طرف دیگر در گذشته سرمایه گذاری سنگینی برای ساخت قالب – ماشین های ساخت وپرسهای پخت همین تایرهای بد فروش صرف شده است ودر یک کلام تا زمانیکه کل سبد چیده شده برای نمایندگان اندک جذابیتی داشته باشد تایر های بد فروش از سبدها حذف نخواهند شد.
مشکلات توزیع لاستیک به نرخ مصوب نسبت به گذشته کمتر شده است ولی همچنان ادامه دارد،خواسته شما از وزیر جدید صمت چيست، به نظرتان سیاست های دولت در این بخش باید چه تغییراتی بکند؟
همانطور که در پاسخ یکی از سوال های پیشین شرح داده شد هدف وزارت صمت از ایجاد سامانه ها تعادل بازارو کاهش مشکلات توزیع بوده است. البته در کنار آن از ابزارهای دیگر مانند کاهش تعرفه گمرکی واردات و موافقت با افزایش نرخ مصوب تایرهای پر فروش وکمیاب بهره برده است. انتطار میرود دولت در کل و وزارت صمت بطور ویژه در جهت رفع مشکلات اقتصادی وقیمتی صرفا به راه حل های اقتصادی روی بیاورند وبا صاحبنظران و دست اندرکاران اصناف مشورت نمایند . زیرا ثابت شده است که روش های به اصطلاح چکشی با بگیر وببند در مورد حل مشکلات اقتصادی کارساز نیست.