به گزارش «لاستیک پرس» دولت دوازدهم در شرایطی در سال 97 با هدف تنظیم بازار داخل صادرات تایر در دولت دوازدهم را ممنوع کرد که نرخ ارز در کشور روند افزایشی شدیدی به خود گرفته بود و بازارهای جهانی نیز از این محصول ایرانی به خوبی استقبال می کرد.
با این حال دولت وقت با این پیش بینی که تولیدکنندگان داخلی محصولات تولیدی خود را روانه بازارهای صادراتی خواهند کرد، بخشنامه ممنوعیت کامل صادراتی را وضع کرد.
در عین حال برای جلوگیری از زیان شرکت های داخلی، تعرفه های بازرگانی واردات تایر را نیز افزایش داد و به این ترتیب مداخله در بازار به صورت غیرفنی و غیراقتصادی آغاز شد.
به عقیده کارشناسان دولت از همان زمان با مداخله در سیر طبیعی بازار و صنعت تایر، انحراف این بازار را استارت زد که مقدمه اتفاقات سال قبل بود.
با این حال هرچند دولت سیزدهم، صادرات را در مهر ماه 1401 آزاد کرد اما در عمل به دلیل از دست رفتن بازارهای صادراتی در چهار سال قبل از آن، موفقیت چندانی در حوزه صادرات کسب نشد.
این در حالی است که شرکت های تایرساز حتی 10 درصد از کل تولیدات خود را صادر نمی کنند که نشان می دهد موانع متعددی در این مسیر وجود دارد.
به عقیده فعالان این صنعت بازار منطقه مستعد ورود خریداران تایر ایرانی است و از نظر کیفی و قیمتی، این محصولات دارای قدرت رقابت بالایی هستند.
تایرهای ایرانی با رعایت استانداردهای مناسب کیفی که ترکیبی از استانداردهای اروپایی و آمریکایی است، توانسته اند مشتریان وفاداری را در منطقه به دست آورند.
با این حال محدودیت هایی که در بازگشت ارز صادراتی وجود دارد و یا مشکلاتی که در تبادل ارزی شرکت های تایرساز با مشتریان خارجی توسط دولت ها ایجاد شده، امکان استفاده از این ظرفیت را کاهش داده است.
در این بین به گفته فعالان صنعت تایر، یکی از موضوعاتی که برای گسترش امکان صادراتی این محصول از اهمیت زیادی برخوردار است ضرورت همکاری مشترک و رقابتی بنگاه های تولیدی و ارتباط با شرکت های جهانی است.
به عقیده آنها برای کسب تراز جهانی در این صنعت باید از قواعد جهانی تبعیت کنیم و به عنوان مثال افزایش سهم تحقیق و توسعه از بودجه شرکت ها اهمیت زیادی دارد.
میشلن در سال گذشته 756 میلیون یورو صرف هزینه تحقیق و توسعه خود کرده در حالیکه این رقم در سال 2022 معادل 698 میلیون یورو بوده است.
از این منظر شرکت های ایرانی سهم قابل ملاحظه ای از درآمد خود را صرف نوآوری و توسعه تحقیق و توسعه نمی کنند و این موضوع توان رقابتی محصولات را کاهش می دهد.
موضوع دیگر رقابت های منفی قیمتی در بازارهای منطقه از گذشته است. شرکت ها برای کسب بازارهای منطقه در گذشته تخفیف های بالایی را اعمال می کردند و این در حالی است که این موضوع برندهای ایرانی را دچار مشکل می کند.
در این شرایط بهتر است شرکت های تایرساز با ایجاد یک کنسرسیوم قدرتمند در بازارهای صادراتی ورود کنند و با تامین نیازهای مختلف بازار در قالب یک بازرگانی بزرگ و متحد فعالیت نمایند.
این مساله هم باعث ایجاد یک برند ملی برای صنعت تایر ایران خواهد شد و هم از رقابت های منفی در بازارهای منطقه ای جلوگیری خواهد کرد و در بلندمدت نیز منجر به هم افزایی بیشتر صنعت خواهد شد.