به گزارش «لاستیک پرس» فعالان صنعت تایر با بیان این که برای هر کیلو تایر تولیدی در کشور بین 0.8 دلار تا یک دلار ارز نیاز است معتقدند یکی از چالش های این صنعت در تامین ارز مورد نیاز، عدم صادرات است و این در حالی است که تولیدکنندگان تایر باید لااقل به اندازه 250 تا 300 میلیون دلار صادرات انجام دهند تا بتوانند نیاز ارزی خود را از محل صادرات تامین کنند و این در حالی است که در حال حاضر میزان صادرات شرکت های تایرساز به ده درصد این رقم هم نمی رسد.

به عقیده آنها برای تامین این میزان از نیاز باید بین 80 تا 100 هزار تن صادرات تایر صورت بگیرد که این میزان نیز از محل افزایش تولید امکان پذیر است تا بتوان مازاد بر نیاز داخلی را صادر کرد.

این در حالی است که دولت دوازدهم با ایجاد محدودیت در صادرات تایر در سال 97 بخشی از موفقیت هایی که این صنعت در بازارهای صادراتی کسب کرده بود از بین برد و حتی با این که صادرات در سال 1400 ازاد شد، اما عملا شرکت ها به دلایل متعدد نتوانستند بیش از 10 درصد از تولیدات خود را صادر کنند، در حالیکه کشورهای منطقه و شما آفریقا از جمله افغانستان، عراق، نیجریه، پاکستان، مالی، سودان، یمن، سوریه و کشورهای دیگر تایر ایرانی را به عنوان یک برند مورد قبول پذیرفته بودند و بازارهای منطقه سی آی اس نیز تا حدی به روی تایر ایرانی روی خوش نشان داده بودند.

به همین دلیل پس از ۱۴۰۰ که صادرات تایر آزاد شد این کشورها به دلیل جایگزینی محصول ایرانی با محصول چینی، برای خرید تایر ایرانی مقاومت کردند، با این حال با هزینه های بالایی و به میزانی اندک محصولات خود را صادر می کنند که البته با مشکلات زیادی روبرو است.

بخش زیادی از این مشکلات به حوزه تعرفه های گمرکی برمی گردد و بخشی به قیمت هایی که گمرک برای رفع تعهد ارزی شرکت های تایرساز در نظر گرفته که همه این موضوعات در برابر صادرات موانع جدی ایجاد کرده اند. در حال حاضر قیمت های در نظر گرفته شده در گمرک برای تعهد ارزی در برابر قیمت محصولات چینی غیررقابتی است و  عملا باعث شده بسیاری از شرکت های ما نتوانند صادرات انجام دهند.

فعالان صنعت تایر معتقدند در سال های اخیر مشکلاتی که متوجه صنعت تایر شده باعث شده عملا شرمت های تایرساز با ظرفیت های خالی در تولید مواجه باشند که اگر این ظرفیت ها به فعلیت برسند می توانند از منظر میزان تولید، شرایط را برای صادرات فراهم کنند، اما لازمه این کار بسترسازی در حوزه سیاست گذاری های مختلف برای صادرات است.

برای رسیدن به صادرات، نیازمند یک راهبرد مشخص و هدف گذاری صادراتی هستیم که برای رسیدن به آن باید الزاماتی تدوین گردد که از جمله این الزامات می توان به تصمیم گیری های حاکمیتی صادرات محور اشاره کرد که تا تامین نشود سایر الزامات ممکن است بی اثر باشند.

این در حالی است که شرکت های ایارنی باید خود را برای بازارهای صادرات آماده کنند و با شناخت کافی از بازارهای مختلف محصولاتی متناسب با نیاز این بازارها تولید کنند و این در حالی است که این تمهیدات در شرکت های تایرساز دیده نشده و بسیاری از موضوعات همچون سلیقه های مصرفی، قیمت ها و استانداردها برای همه بازارها یکسان دیده می شود که این نقطه ضعف شرکت های تایرساز ایرانی است.

از سوی دیگر بخش زیادی از بازارهای منطقه مانند عربستان، امارات، کویت، عمان و … اصولا تایرهای اروپایی و آمریکایی را به تایرهای چینی و هندی و ایرانی و ترکیه ای ترجیح می دهند و هنر تولیدکنندگان است که بتوانند محصولی تولید کنند که نظر خریداران این کشورها را تامین کند که دور از ذهن است.